Το Μαρόκο είναι μια αραβική, μουσουλμανική  χώρα της Βόρειας Αφρικής. Βρίσκεται στην Βορειοδυτική άκρη της Αφρικής και συνορεύει ανατολικά με την Αλγερία, νότια με την Μαυριτανία και βόρεια με την Ισπανία. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό, ενώ στο βορρά από την Μεσόγειο. Το Μαρόκο διοικεί το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Σαχάρας , που όμως από το 1976 έχει ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος και αναγνωρίζεται από 46 κράτη στον κόσμο. Πρωτεύουσα του Μαρόκου είναι το Ραμπάτ.

Το Μαρόκο υπάρχει ως κράτος πάνω από 500 χρόνια.

Μαρακές

…εσείς το ξέρατε;

To Μαρακές είναι πόλη στο νοτιοδυτικό Μαρόκο κοντά στην οροσειρά του Άτλαντα γνωστή και ως “Κόκκινη Πόλη” ή “Αλ Χάμρα”. Η Μεντίνα του Μαρακές (παλαιά πόλη) αποτελεί από το 1985 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η πόλη εξυπηρετείται από το Διεθνές Αεροδρόμιο Μενάρα (κωδικός RAK) και από σιδηροδρομική γραμμή με το βορρά και την Καζαμπλάνκα

Το Μαρακές έχει πληθυσμό που ξεπερνά τους 1.000.000 κατοίκους το 2006, ενώ συγκεντρώνει και έναν αριθμό Ευρωπαίων, κυρίως Γάλλων, Γερμανών, Ιταλών, Άγγλων και Ελβετών. Το όνομα της πόλης προέρχεται από τις βερβερικές λέξεις mur (n) akuch, που σημαίνει Χώρα του Θεού, ενώ η ίδια η ονομασία του Μαρόκου προέρχεται από την ίδια ρίζα. Το Μαρακές έχει το μεγαλύτερο παραδοσιακό παζάρι στο Μαρόκο και την πιο πολυσύχναστη πλατεία σε όλη την Αφρική, την Τζεμάα ελ Φνα: το πρωί ασφυκτιά από ακροβάτες, παραμυθάδες, νερουλάδες, γητευτές φιδιών, χορευτές και μουσικούς, ενώ το βράδυ γεμίζει από υπαίθριους πάγκους για φαγητό. Το Μαρακές είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Μαρόκου μετά την Καζαμπλάνκα (πρωτεύουσα είναι το Ραμπάτ) και παλαιότερα ήταν γνωστή ως Πόλη του Μαρόκου. Πριν την άνοδο των Αλμοραβιδών τον 11ο αιώνα, η περιοχή βρισκόταν υπό την εξουσία της πόλης Αγκμάτ, αλλά ο ηγέτης Αμπού-Μπακρ ιμπν-Ουμάρ αποφάσισε ότι λόγω υπερπληθυσμού θα έπρεπε να χτίσει μια νέα πρωτεύουσα. Ως νομάδας από τη Σαχάρα, αποφάσισε να τη χτίσει σε μια πεδιάδα, ένα ουδέτερο έδαφος μεταξύ δυο αντίπαλων φυλών. Η πόλη ξεκίνησε να χτίζεται υπό την εξουσία του το 1070, αλλά ολοκληρώθηκε επί του διαδόχου του Γιουσούφ ιμπν Τασφίν. Η πόλη γνώρισε περίοδο δόξας επί του Γιακούμπ ελ Μανσούρ, τρίτου κατά σειρά Σουλτάνου της δυναστείας των Αλμοχάδων. Στην πόλη άρχισαν να συρρέουν λόγιοι και ποιητές, ενώ κατασκευάστηκαν το τζαμί Κουτουμπία και ένα νέο κασμπάχ. To 1269, το Μαρακές κατακτήθηκε από τη δυναστεία των Μερινίδων, οπότε και έπεσε σε λήθαργο και η πρωτεύουσα του κράτους μεταφέρθηκε στην πόλη Φεζ. Στις αρχές του 16ου αιώνα, το Μαρακές ξανάγινε πρωτεύουσα και έφτασε στο απόγειό του χάρη στο Μοχάμεντ ελ Μαχντί, Σουλτάνο της δυναστείας των Σααντί. Τα κατεστραμμένα μνημεία αναστηλώθηκαν και κατασκευάστηκαν πολυτελή παλάτια. Το Παλάτι Ελ Μπαντί αποτελεί αντίγραφο της Αλάμπρας, κατασκευασμένο από τα ακριβότερα υλικά από την Ιταλία, το Σουδάν, την Ινδία και την Κίνα. Ωστόσο, η πόλη δε θα παραμείνει για πολύ πρωτεύουσα, καθώς στο τέλος του 17ου αιώνα η δυναστεία των Αλαουιτών μεταφέρει την πρωτεύουσα κατ’ αρχάς στη Φεζ κι έπειτα στην πόλη Μεκνές. Για αιώνες, το Μαρακές ήταν γνωστό για τους εφτά αγίους του. Όταν ήταν δημοφιλής ο σουφισμός, εγκαινιάστηκε από τον Αμπού Αλί αλ-Χασάν αλ-Γιουσί η γιορτή των “εφτά αγίων”, κατ’ εντολή του σουλτάνου. Οι τάφοι διαφόρων γνωστών και σημαντικών φυσιογνωμιών μεταφέρθηκαν στο Μαρακές για να προσελκύσουν προσκυνητές, παρομοίως με την πόλη Εσσαουίρα και τις γιορτές της.